Czy jest pewność siebie? Pewnie każdy podałby inna definicje, pasująca do jego stylu życia, kultury poglądów itd., ale każda z tych def. na pewno zawierałaby takie słowa jak: akceptacja swoich niedoskonałości, poczucie własnej wartości, życie w zgodzie ze sobą, wiara we własne umiejętności i siłę gdy coś robimy szczególnie praz pierwszy oraz wewnętrzny optymizm. Nie jest to jednak takie łatwe.
Patrycja Załug w swojej książce „Codziennie pewna siebie” pisze: „(…) Byłam wtedy niepewna siebie, młoda kobietą, która pracowała w korporacji, dawała z siebie wszystko i ciągle nie czuła się wartościowa. Gdybyś weszła wtedy do mojej głowy, znalazłabyś tam mnóstwo samokrytyki, lęku przed tym, jak będę oceniana, i wstydu, że jestem niewystarczająco dobra. Miałam wrażenie, że cos jest ze mną nie tak, że jestem jakaś dziwna. Właśnie dla tego byłam świetnym pracownikiem, rzetelnym i bardzo odpowiedzialnym. Pracowałam ponad miarę, nawet kosztem samej siebie. Nie chciałam, żeby „wydało się”, że tak naprawdę to jestem słaba i bardzo się boję, jak będę oceniana. (…)”
Żyjemy w czasach ciągłej oceny, co nie ułatwia zdobywania pewności siebie. Jako dzieci ciągle słyszymy, że mamy być najlepszymi uczniami, idealni, doskonali w każdej dziedzinie, a jak nie jesteśmy, to zaczyna towarzyszyć nam poczucie wstydu. Z każdym kolejnym rokiem wstydzimy się coraz bardziej tego, z jakiego środowiska pochodzimy, jakich mamy rodziców, a później za partnerów i dzieci, które nie zawsze zachowują się tak jak byśmy chcieli. Wstydzimy się przyznać, że życie nam się nie poukładało, że potrzebujemy pomocy, że nie jesteśmy tak zaradni, jak przysłowiowy Kowalski. Poczucie wstydu jest tak silne, że sprawia, iż zaczynamy rezygnować z marzeń, bo najzwyczajniej się boimy, że poniesiemy klęskę i wszyscy będą nas w negatywny sposób oceniać. Zaczynamy chować się w cieniu, by uniknąć krytyki, czy też porażki, a nasze zasługi przypadają inny.
Osoby o bardzo niskim poczuciu własnej wartości najczęściej pochodzą z rodzin,
w których są problemy (alkohol, bieda, problemy wychowawcze itp.) mówimy o nich patologia. Przypinamy łatkę całej rodzinie nie zwracając uwagi, że tak naprawdę powodem tego stanu rzeczy nie jest cała rodzina tylko jeden z jej członków. System prawny, który ma pomagać tak naprawdę tylko wszystko komplikuje – sprawy dotyczące przemocy, uzależnień, problemów wychowawczych, zamiast być rozwiązywane tak naprawdę ciągną się latami, a potrzebujący pomocy pozostawione są same ze swoimi problemami do czasu, aż wydarzy się tragedia. Beznadziejna sytuacja, gromadzące się problemy, które zdają się nie mieć końca, brak poczucia bezpieczeństwa powodują, że poczucie pewności siebie bardzo szybko się obniża. Narasta poczucie beznadziejności.
Dlatego też powinniśmy uczyć nasze dzieci, że nie mają się czego wstydzić, gdy im się coś nie uda, to nie znaczy, że są gorsi od innych. Każdy z nas jest inny i nie wymagajmy od naszych pociech, by były doskonałe w każdej dziedzinie. Uczmy nasze pociechy jak sobie radzić z niepowodzeniami, chwalmy je nawet, za to co dla nas jest naturalne, bo dla nich może to być czubek góry lodowej.
Bardzo szybko zapominamy, że my też byliśmy mali i nie wszystko nam się udawało a mimo to jesteśmy kim jesteśmy osiągnęliśmy wiele więcej, niż sobie zakładaliśmy, a czasami nie osiągnęliśmy nic z naszych założeń, ale to nam zbytnio nie przeszkadza być dobrym w tym, co robimy. Może i nie jesteśmy najlepsi, ale przecież nigdy nie będziemy, bo nie ma ludzi doskonałych. Jesteśmy najlepszą wersją siebie i to się w życiu liczy, a jeśli chcemy być lepsi, pewniejsi siebie i swoich działań, to po prostu zaufajmy swojej intuicji, nie bójmy się podążać za swoimi marzeniami, bądźmy bardziej odważni, ale i rozważni.
Pewności siebie nie jest zapisana w naszym DNA, tak jak kolor oczu czy włosów, dlatego też musimy ją w sobie wypracować od małego, ale by to zrobić potrzebujemy pomocy naszych najbliższych i życzliwych nam ludzi. Im wcześniej ją zdobędziemy, tym łatwiej nam będzie w przyszłości zmierzyć się z problemami dnia codziennego, oraz realizacja własnych marzeń. Zyskanie pewności siebie w dorosłym życiu jest. o wiele trudniejsze niż w dzieciństwie. Mimo, że jako dorośli bardziej zdajemy sobie sprawę
z naszych słabości, lepiej rozumiemy pewne sprawy, to i tak zdobycie pewności siebie bywa dla nas jak wejście na najwyższy szczyt – prawie nie możliwe, wręcz nie realne. Nie jesteśmy już dziećmi, które są ciekawe świata i nie boją się ryzykować .
Planeta Różności z szydełkiem w tle 